ΧΑΛΚΗ
Αρχοντική και μυστηριώδης, γοητευτικά απόκοσμη, εκλεπτυσμένη αλλά και τραχιά. Με μια λέξη, αυθεντική. Στην νοτιοανατολική άκρη του Αιγαίου και δυτικά της Ρόδου, η μικροσκοπική Χάλκη παραμένει ένα από τα πιο ανεξερεύνητα στολίδια των Δωδεκανήσων. Εδώ, στο βασίλειο της πέτρας και της απόλυτης γαλήνης, στη θαλασσινή πολιτεία με την μεγάλη ναυτική παράδοση και τους περήφανους κατοίκους με την έμφυτη ευγένεια, το ταξίδι μοιάζει με μύηση στην τέχνη της βραδύτητας και στην ευτυχία των απλών πραγμάτων. Στην ανόθευτη ομορφιά του τοπίου, στην αργή μελωδία της λύρας, στη γλύκα μιας μαντινάδας, στο καθαρό βλέμμα των ντόπιων.
Χαρακτηρισμένη από την Unesco ως το «Νησί της Ειρήνης και της Φιλίας», η Χάλκη ανοίγει απλόχερα την φιλόξενη αγκαλιά της στον επισκέπτη και αφηγείται την μοναδική της ιστορία μέσα στους αιώνες. Αυτή των ορυχείων χαλκού της αρχαιότητας που της χάρισαν το όνομά της, των πανάρχαιων πολιτισμών (Πελασγοί, Κάρες, Δωριείς και Φοίνικες) που την κατοίκησαν, των Αράβων, Γενουατών και Ενετών κατακτητών που έχτισαν εδώ απόρθητα μεσαιωνικά κάστρα, των Τούρκων που της παραχώρησαν προνόμια οικονομικά και μορφωτικά, συμβάλλοντας στη μεγάλη της ακμή τον 19ο αιώνα έως τα δύσκολα χρόνια της Ιταλοκρατίας και της μεγάλης μετανάστευσης των Χαλκιωτών στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Η πρώτη εικόνα της Χάλκης είναι μαγευτική. Χτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές γύρω από κόλπο του λιμανιού, το Νημποριό –ο μοναδικός οικισμός και πρωτεύουσα του νησιού– ξεπροβάλλει σαν κινηματογραφικό σκηνικό από ρομαντική ταινία εποχής. Πολύχρωμα ψηλά αρχοντικά ιταλικής αρχιτεκτονικής με τεράστια παράθυρα και κεραμοσκεπές, αναπαλαιωμένα νεοκλασικά και ερειπωμένα καπετανόσπιτα μαρτυρούν την αίγλη περασμένων καιρών, τότε που το εμπόριο και η τέχνη της σπογγαλιείας έκαναν το νησί ξακουστό στα πέρατα του κόσμου. Οι βόλτες στα λιθόστρωτα σοκάκια της διατηρητέας πόλης, ανάμεσα σε βουκαμβίλιες και φραγκοσυκιές, φανερώνουν το σεβασμό των ντόπιων στην αισθητική του τόπου.
Η περιήγηση στο Νημποριό κρύβει όμορφες εκπλήξεις. Στην μεγαλοπρεπή εκκλησία του Αγίου Νικολάου, πολιούχου του νησιού, χτισμένη το 1861, έχει πολλά να θαυμάσει κανείς. Το περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο, την εκπληκτική ψηφιδωτή αυλή από ασπρόμαυρα βότσαλα και το επιβλητικό καμπαναριό της, χτισμένο πάνω σε αψίδα από τα αρχαία μάρμαρα του ιερού του Απόλλωνα, το ψηλότερο των Δωδεκανήσων. Το κατάλευκο Δημαρχείο, με τα τεράστια γαλάζια παράθυρα και τις δίδυμες ελικοειδείς σκάλες που οδηγούν στην είσοδο, εντυπωσιάζει. Μπροστά του, ορθώνεται περήφανος ο πανύψηλος πέτρινος Πύργος του Ρολογιού, εμβληματικό αξιοθέατο του νησιού. Από τη γραφική προκυμαία με τα όμορφα ταβερνάκια και τα café, το βλέμμα ατενίζει τους τρεις αναστυλωμένους ανεμόμυλους στην κορυφή της δεξιάς πλαγιάς του Νημποριού, εικόνα καρτ-ποστάλ και έξοχο δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής που αντέχει στο χρόνο.